© 2024 Gerphil Kerkhof

 

  

De Essentie

Om duidelijker te zien kijken we soms met toegeknepen ogen, door de wimpers heen. Focussen, inzoomen. Weglaten van alles wat overbodig is en afleidt. En als we maar genoeg weglaten, dan gaan we de essentie zien. Wat Plato de Idee noemt, noemt Paracelcus de Quintessence: de ziel van de dingen – levend in de wereld van de Ideeën, dat wil zeggen: in de Verbeelding - dat wat uiteindelijk het beeld maakt, als afgietsel van dat idee, maar niet het Idee zelf. Alsof het Idee zich in zijn volle hoedanigheid al af laat beelden, wat een onmogelijke paradox is. Nee, beelden van de Essentie laten ons alleen de Idee verbeelden in onze geest. Zetten opnieuw onze Verbeelding in werking.
   

(c) Foto Gerphil Kerkhof  

Naar Galerie "De Verbeelding" | Naar Epiloog

  
Om beelden van de Essentie te realiseren moeten we te werk gaan als alchemisten. Het alchemistische proces bestond daaruit dat de materiële vorm dermate gebroken en vernietigd werd dat de quintessence werd vrijgemaakt: de ether die alles doordringt en tot leven brengt. Eenmaal vrijgemaakt kon hiermee elke substantie in iets anders worden getransformeerd – lood in goud.

Beelden van de Essentie zijn daarom soms uitgesproken contrastrijk en veelal zwart/wit, zodat details en de veelheid aan afleidende kleurnuances plaatsmaken voor een basispatroon. Ook kan de vorm worden vernietigd, door beelden in beweging te zetten, of uit focus te brengen – ze geheel of gedeeltelijk vervagend, om aan te geven dat de Idee niet precies is maar ongrijpbaar. Of gebaseerd op licht dat onze ogen niet waar kunnen nemen. Of anderszins dermate gemanipuleerd, dat de oorspronkelijke zichtbare vorm vernietigd is: teneinde een mentale wereld op te roepen die leeg, vreemd en contextloos lijkt – maar daardoor ruimte biedt aan onze eigen … Verbeelding.

Naar vervolg: Epiloog